چشـم که باز کردمـ، تا آن سوی کهکشان راه شیری را که هیچ، کهکشان سه گوش و سنگ تراش را هم دیدم! ورأی آن پریدن کار سختی است. همـان تراوشات خلاق نغض پذیر بـشـرزادگان مرا هر لحظه ب دانستن حریص می کرد. چ عرض کنم ؟ داشت ما را از پا در می آورد. همه چیز زیر سر نیمه های ساعت گریخته و تاریک بلند شد. این نیمه های همیشگی.. مَـ ن از تصویر خود در آینه نیز سوال داشتم. چ عرض کنم؟ از خود آینه نیز سوال داشتم. پاره شدن بند بندم از خورده شدن روح کم نمی آورد. اسمش را فلاسفه می گذاشت بیداری_ میخواستم آرام بگیرم. غیر ممکنه ها را تکمیل کنم، چ عرض کنم؟ تسلی ام طوفان زاید!
چشم که باز کردمـ دنیا مبهم عجیب شد..
امــا مـا تکرار عادت بودیم ..
